VERSLAG van mijn eerste PELGRIMSTOCHT naar O.L.Vrouw van LA SALETTE in de Franse Alpen van 6/3/1995 tot 16/3/1995

 

Op de vooravond van mijn pelgrimstocht kwam iemand, die enkele dagen tevoren wist dat ik zou vertrekken, bij ons thuis het beeld brengen van de PELGRIMERENDE MADONNA de

" Rosa Mystica". Het beeld zou normaal bij hem staan voor 9 dagen maar hij bracht het bij ons thuis. Dit was voor mij een bemoediging en een teken van onze Hemelse Moeder dat Zij mij zou vergezellen op mijn pelgrimstocht. Haar belofte in LA SALETTE ging al direkt in vervulling : IK BEN MET U en in u mits het geloof het licht is dat u verlicht in deze dagen !

 

Maandag 6 maart : Anne voert mij naar mijn vertrekpunt : de Catsberg in Frankrijk

Aankomst op de Catsberg in Frankrijk een beetje over de Belgische grens vlakbij Poperinge.

Slecht begin want bij aankomst bovenop de berg is de radiator van de auto lek en na een kort gebed in het kerkje zijn we verplicht weer naar Belgie terug te keren teneinde op zoek te gaan naar een garage om voorlopig het lek te dichten en de radiator met vers regenwater te vullen.

Om 16h30 nieuwe aankomst op de Catsberg en binnen in de trappistenabdij "Sainte Marie du Mont". Ik had vernomen dat de verantwoordelijke pater van de kaasfabriek een burgerlijk ingenieur was. Ik was heel benieuwd om iets meer te vernemen over die man. Het bleek dat hij ook zoals ik afgestudeerd was aan de rijksuniversiteit Gent als electrotechnisch burgerlijk ingenieur en vele professoren en assistenten kende die ik ook kende . Een van die "ongelovige" professoren was zelfs naar zijn professie gekomen . Na de vespers en de eucharistie viering mocht ik de gastvrijheid genieten van de paters tot de volgende morgen.

 

Dinsdag 7 maart

6 h Lauden en eucharistieviering met de paters trappisten.

7 h 30 Ontbijt en afscheid van de verantwoordelijke pater van de kaasfabriek die vraagt voor hen te bidden en mij een lift aanbiedt naar Rijsel wat ik echter afwijs daar dit niet in mijn reisplan lag.

8 h 30 Vertrek abdij te voet richting Arras

10 h Aankomst gesloten(!) kerk Flêtre, vlakbij kerk kapel "N.D. de consolation". Daar de rozenkrans verder gebeden en vandaar naar kerk Strazeele die ook gesloten was !

12 h 30 Tas soep gedronken in baancafe en tevergeefs om lift gevraagd aan enkele bezoekers.

13 h 30 Langs baan aan venster van een huis een beeld van O.L.Vrouw met rozenkrans in de hand ! Ik bad ondertussen ook de rozenkrans en bel aan : Die mensen hadden een wonder verkregen van de Moeder Gods en waren zeer dankbaar ! Een beetje verder zag ik de kerk van Vieux-Berquin en die was OPEN ! Binnenin mooie brandramen van o.a H.Anna, de beide H.Thérésias, Antonius Abt , Aartsengel Michael, H. Margaretha, ... Achteraan in de kerk ligt een folder met de uurrooster van de kerkdiensten. Er staat ook een tekst in met uitleg over het evangelie van de laatste zondag , een stukje waarin de pastoor de paus verdedigt in de zaak Gaillot en ook een tekst waarin de Franse bisschoppen een oproep doen tot gastvrijheid om de vreemdelingen te onthalen als een broeder in Christus ! Na de rozenkrans rond 14h30 verder getrokken richting Merville waar een grote kerk met 2 torens zichtbaar was in de verte.

Ondertussen langs de baan meerdere verwaarloosde kapellekes bezocht en er gebeden en er stofwebben afgewist ...

Al stappende deed ik regelmatig autostop, want LA SALETTE was meer dan 1.000 km ver, maar zonder succes... Rond 17 h aankomst kerk Merville : GESLOTEN !

Moe stap ik naar het huis van de pastoor en vraag om een rustplaats voor de nacht (mag zelfs lege garage zijn want ik heb een matje mee en een slaapzak!) maar ik werd hier afgewezen zelfs nadat ik een begeleidend briefje van de verantwoordelijke van een gebedsgemeenschap had overhandigd.

Op mijn uitdrukkelijk verzoek om de kerk binnen te mogen om er te bidden stond hij dit toch moeizaam toe, nadat hij me gezegd had : "Ca me dérange ! - Dat stoort mij !" Tot 18h heb ik in die grote kerk bij het beeld van Maria gebeden in verbondenheid met onze gebedsgroep. Toen ik rond mij keek in die kerk zag ik een beeld van de Heilige Pastoor van Ars ! Na een knipoog in zijn richting vroeg ik deze patroonheilige van de priesters in de toekomst te zorgen dat ik ook andere meer gastvrije priesters op mijn weg zou ontmoeten ...

Tussendoor zij vermeld dat de heilige pastoor van Ars op de vooravond van zijn sterven in handen van de bisschop zijn plechtig geloof in LA SALETTE heeft uitgeproken : hij had 3 tekens gevraagd aan O.L.Vrouw en ook gekregen!

Om 18h moet ik de kerk uit en vraag als in een plotse ingeving om nog even te mogen telefoneren naar de pastoor van Vieux-Berquin wiens kerk ik was binnengegaan op de middag.

Dat mocht en ik kon dus toch eventjes binnen in die pastorie van Merville die alleszins beneden over enkele ruime en mooi ingerichte ontvangstkamers bleek te beschikken ! Ik telefoneer en wonder boven wonder bleek deze man juist (5 min) binnengekomen te zijn van een retraite en toen hij mijn verhaal hoorde stelde hij voor om me straks te komen ophalen met zijn auto nadat hij de mis opgedragen had in zijn parochie Vieux-Berquin. In afwachting kon ik toch weer de kerk van Merville binnen totdat Abbé Jacques Heyman een goed uur later me daar zou komen ophalen. Het bleek een vriendelijke wat oudere priester te zijn geboren te Poperinge en met kennis van enkele woordjes Westvlaams. Hij bracht me terug naar Vieux-Berquin (dus 10 km terug !!!) en heeft nog vlug een en ander uit zijn diepvries gehaald zodat we samen het avondmaal konden gebruiken want hij moest die avond nog naar een vergadering. Ondertussen mocht ik in zijn pastorie overnachten boven in een zaaltje waar de catechese werd gegeven. Er stond wel geen bed en ik heb dus maar op de grond geslapen . Die pastorie was helemaal anders dan in Merville : zeer sober om niet te zeggen armtierig ingericht ! De pastoor van Ars zou er zich zelfs op zijn gemak gevoeld hebben, denk ik.

 

Woensdag 8 maart : Met een Moslim naar Rijsel en daarna richting Parijs

 

8h30 Ontbijt met die goede pastoor in zijn keuken : een boterham met zeem zoals hij zei !

9 h Na een gebed in de kerk afscheid van die gastvrije priester en terug dezelfde baan op die ik gisteren namiddag ook al had genomen . Dit was wel een beetje ontmoedigend want het was precies zoals de processie van Echternach : 2 stappen vooruit en één stap terug achterwaarts !

Ik had die morgen aan mijn rugzak nu ook een kruisje gehangen en begon onder een dreigende hemel opnieuw aan mijn tocht met groot vertrouwen. Rond 11 h stopt er een kleine personenwagen met een Noord-Afrikaan die getroffen was door het kruisje op de rugzak... Het bleek een overtuigde moslim te zijn die eerst naar Armentieres moest (verkeerde richting !!!) maar in de namiddag in Rijsel moest zijn waar hij mij wilde afzetten aan een oprit autostrade PARIJS. We begonnen te vertellen en algauw bleek dat we het goed met elkaar konden vinden. Hij was een zeer godsdienstige man die in zijn auto een bundeltje papieren had liggen met voor iedere dag van het jaar een spreuk van een of andere grote filosoof of religieus leider. Terwijl hij uitstapte in Armentieres om een koffiemachine te reparen, liet hij mij alleen in zijn auto achter (welk vertrouwen !!!) en liet mij wat Arabische religieuse muziek horen op casette.

Daarna zijn we naar RIJSEL gereden waar hij me in het centrum trakteerde op een koffie met gebakje en wisselden we adressen uit. Ondertussen had ik wel steeds een zendingskruisje zichtbaar op de borst hangen maar dat stoorde hem helemaal niet ! Daarna moest hij nog eventjes naar "une fille". Hij parkeerde de wagen dichtbij de grote kerk in het centrum van Rijsel en we spraken af elkaar binnen een uurtje terug te zien bij de kerk. Ik wilde de kerk binnengaan maar ook hier was dit huis van gebed GESLOTEN voor het publiek !!!

Ik heb dan maar mijn rozenkrans gebeden op de trappen voor de kerk.

Mijn vriend komt terug zoals afgesproken en na enkele goede tips voor autostop zet hij me af vlakbij een oprit naar de autostrade richting Parijs...

Rond 16h30 kan ik meerijden met een chauffeur van een kamionette maar de rit gaat slechts tot aan de volgende Péage een 20 km verder. Daarna rond 17h30 opgepikt door een Duitse kamioneur "Andreas" die slecht frans verstond en ik moeilijk duits sprak zodat we beiden Engels praatten. Na een hele rit van 4 uur tot over PARIJS spreken we bijna de ganse tijd over geloof en religie. Daar hij straks de autostrade moet verlaten richting Nevers stap ik uit rond 22 uur om in de koffieshop iets te gaan drinken. Ik nodig hem uit in Belgie ons een bezoek te komen brengen en we wisselen adressen uit.

22 h Ik ga naar de koffieshop en aan het benzinestation stelt een heer met een mooie wagen mij uit eigen beweging een lift voor richting LYON.

We drinken eerst samen een koffie aan de automaat en, terwijl ik mijn getuigenis vertel, vliegen we aan 170 km/h over de autostrade richting LYON. Het bleek een atheist te zijn met een katholieke moeder en een vader moslim. Verder zegt hij niet zoveel en luistert ondertussen naar de radio. Ik laat hem rustig begaan en bid ondertussen de rozenkrans. Na een 500 km en 3 uur later stopt hij rond 1 h in de nacht bij een zeer groot baanrestaurant-hotel in MACON en na mij verder een goede reis te hebben gewenst gaat hij in het hotel overnachten. Ikzelf ga naar het restaurant dat 24u op 24u open is en daar ik sinds het gebakje op de middag niets heb gegeten bestel ik een kleine warme schotel.

Daarna begin ik mijn dagboek in te schrijven en besluit niet in het hotel te gaan slapen en ook niet verder te gaan met de autostop maar wat te lezen en lichtjes in te dommelen met hoofd op mijn armen gesteund op een tafel zoals ik er nog een paar anderen zag.

Ik dankte de Moeder Gods die mij op een zo vlotte wijze zoveel kms heeft laten afleggen zodat ik vol optimisme het einddoel van de tocht : LA SALETTE tegemoet zag !

 

Donderdag 9 maart

Tussen 5u en 6u zonder succes geprobeerd te vertrekken (nog te donker !) en terug binnen Vanaf 7u 30 terug aan het autostoppen tot rond 8 u30 een kamion met belgische nrplaat stopte. Hij moest niet direkt mijn richting uit maar beloofde toch tegen de avond in Grenoble te zijn. Het bleek echter iemand te zijn die weinig geslapen had en vooral wat gezelschap nodig had om mee te babbelen teneinde niet in slaap te vallen. En in de late namiddag was ik niet in Grenoble maar in LYON (dus een goeie 50 km verder dan s'morgens bij het vertrek) Ondertussen hadden we wel vlakbij Genève goederen gaan lossen en wel 500 km afgelegd !

17h Opgepikt door vriendelijke kamioneur "Bruno" uit Grenoble. Op de kaart kijkend zei ik luidop tegen Bruno dat ik het eigenlijk ook wel goed zou vinden moest ik ipv naar Grenoble eerst nog naar een stadje St.Marcellin kunnen gaan om aldaar een bezoek te brengen aan de gemeenschap "L'ARCHE" gesticht door Lanzo del Vasto. Dit was echter niet direkt op onze baan maar Bruno stelde voor om een beetje vóór Grenoble via zijn C.B. radio een oproep te doen en te vragen of iemand die richting uit moest en een autostopper wilde meenemen. We hadden geluk want iemand in een witte golf personenwagen bood zich aan op de radio.

Zodoende kon ik rechtstreeks van de vrachtwagen in de auto stappen en kon ik een 80 km meerijden tot St.Marcellin. Daar aangekomen nog een 1/2 uurtje te voet tot aan de eerste telefooncel om op te bellen en mijn bezoek aan te kondigen want het was al rond 19 uur!

Zoals de meeste telefooncellen in Frankrijk was het echter ééntje met telecard ipv munten en ik had zo geen card en alles was dicht op dat uur. Gelukkig zie ik vlakbij een groepje Noordafrikanen staan kletsen bij een oude auto en ik maak mij bekend als een Belgische Pelgrim en vraag hen of ze mij tegen betaling uiteraard hun Telecard niet willen lenen. Die vriendelijke mensen stonden mij dat toe en wilden achteraf zelfs geen geld aannemen ! Iemand van de gemeenschap L'ARCHE is me dan komen ophalen met de auto en na het blij weerzien ben ik dan vermoeid onder zeil gegaan.

 

 

Vrijdag 10 maart : Verblijf in de gemeenschap L' ARCHE

Na het ontbijt, de eucharistieviering en mijn kamer en rugzak in orde gebracht te hebben heb ik de tijd om vlug een klein "wastje" te doen.

Na een sober vegetarisch middagmaal heb ik in de namiddag de zeer oude kerk (12 de eeuw) bezocht van de Antonijnen (met relikwie van Antonius Abt !). Etienne leidde mij ook rond in de gemeenschap waar een 30 volwassenen en 34 kinderen verblijven met eigen bakkerij, wasserij, refter, keuken, smidse, kaarsenmakerij, timmerplaats. Ook contact gehad met verschillende mensen uit het Brugse die daar verblijven .

19 u Sober vegetarisch avondmaal (ook bij hen is vrijdag een sobere dag)

20 u Avondgebed in kring rondom 3 armige kandelaar. Nadat ik mijn verlangen heb kenbaar gemaakt om de volgende morgen weer te vertrekken wordt mij door de verantwoordelijken van de gemeenschap een verdere goede pelgrimstocht gewenst en erbij gezegd dat ze de gebouwen waarin ze verblijven gekregen hebben van iemand die ook een grote bekering heeft meegemaakt in LA SALETTE.

Na het gebed komt een koppel afkomstig van Brugge bij mij : Danny en Anna-Maria met de vraag nog eventjes met hen te komen spreken daar zij juist een week geleden beslist hadden hun gemeenschap "L'Arche " na een verblijf van 2 jaar te verlaten en terug naar Brugge te komen wonen ! Ze stellen voor om zondag samen naar La Salette te gaan met de wagen. Ik twijfel even omdat ik liever alleen de berg zou boven gaan maar ik accepteer toch omdat ze aandringen.

 

Zaterdag 11 maart : dag toegewijd aan O.L.Vrouw en AANKOMST in LA SALETTE

Ik hoopte tegen de avond aan de voet van de berg te zijn om dan de zondag te kunnen omhoog gaan tot aan de plaats van de verschijningen maar de Moeder Gods zou mij op de dag aan haar toegewijd (de zaterdag) ontvangen zoals zal blijken :

Na het onbijt zie ik Danny en Anne-marie en ze besluiten na overleg met de verantwoordelijke toch niet mee te gaan zondag naar La Salette wegens te grote afstand (150 km ) en de kans op veel sneeuw bovenop de berg !

Rond 9u 15 Vertrek vanuit L'Arche met iemand tot aan de oprit autostrade.

11 u Na 3 rozenkransen gebeden te hebben en weinig autos die voorbijkwamen (zaterdag) toch opgepikt door een vriendelijk meisje "Dominique" een parochiale medewerkster die samen met een priester aan jongerencatechese deed en casettes religieuse liederen opnamen.

12 u Aankomst Péage bij Grenoble waar veel autos passeerden, de meesten met skis bovenop dak, allen richting Alpen maar niemand die veel aandacht had voor een pelgrim die daar stond te liften met een bordje "Vers Notre Dame de La Salette". Als goede autostopper had ik natuurlijk beter een bordje met de dichtbijzijnde grotere stad genomen maar ik wilde op die manier ook getuigen dat ik op bedevaart was naar een Mariaoord. Nadat ik als middagmaal weer mijn droge koekjes had opgegeten kwam na een half uurtje iemand die mij reeds was voorbijgereden, terug achteruit gereden en stopt bij mij. Hij kende zelfs LA SALETTE niet en vroeg mij waar dat was. Hij zei me letterlijk in het Frans : " C'est tres étrange ce qui m'est arrivé : je vous avais presque passé et tout à coup il y avait quelque chose dans ma tête qui disait IL FAUT PRENDRE CET HOMME". Ik vertaal : "Het is heel eigenaardig wat me overkwam maar ik was u bijna voorbijgereden en plots was er iets in mijn hoofd dat zei : GE MOET DIE MAN MEENEMEN !!!" . Nadat ik, zeer verbaasd over dit voorval, hem uitlegde langs waar ik wilde gaan heeft hij speciaal voor mij een omweg gemaakt van zijn normale reisweg en mij afgezet aan de voet van de Heilige berg vlak voor het Hotel de la Poste de plaats waar ik samen met mijn vrouw ook met de bus was aangekomen tijdens onze eerste bedevaart naar La Salette !

Ik begreep dat O.L.Vrouw me wilde verwelkomen bovenop de berg vandaag zaterdag, de dag aan haar toegewijd... Na een kort stukje autostop en 2 uur te voet de berg op (1800 m hoog) zag ik rond 16 uur het heiligdom van LA SALETTE liggen in de sneeuw.

Ik was juist aan de 4de glorierijke mysterie gekomen : "De tenhemelopneming van Maria" met als bezinningstema "de volharding"! Terwijl ik na een tocht van 1000 km vermoeid maar dolgelukkig aan de laatste km begon, bad ik met grote dankbaarheid de 5de glorierijke mysterie : "Kroning van Maria in de hemel" met als bezinningstema "Het vertrouwen op de allerheiligste maagd Maria"... Het terugzien van die heilige plaats na 2 jaar was een ontroerend en aangrijpend moment na die zesdaagse tocht temeer daar er daarboven weinig volk en een bijna hemelse stilte was. Het bidden van mijn eerste rozenkrans vlakbij het beeld van de wenende O.L.Vrouw in de sneeuw (er lag 1,5 m sneeuw) was een zeer speciale ervaring... Door de grote hoeveelheid sneeuw was het eerste beeld bij de bron volledig ondergesneeuwd. Mijn dorst na de beklimming kon ik laven aan de bron zelf want die was vrijgemaakt . Het tweede beeld, waar Maria spreekt tot de 2 herderskinderen, was in zoverre ingesneeuwd dat, van de omheining met ijzeren punten bovenaan, alleen die toppen overbleven zodat ik vlakbij het Bronzen beeld van meer dan 100 jaar oud, die de wenende O.LVrouw voorstelt, kon neerknielen en zelfs haar tranen kon afvegen, een symbolische daad die ook een diepere betekenis had zoals ook trouwens de ontmoeting de volgende dag met een 6 jarig Zwitsers meisje voor mij een symbolische maar toch zeer sterke persoonlijke indruk heeft nagelaten.

In het klooster-hotel, waar men in het seizoen tot 700 mensen kan herbergen maar nu waren er er slechts een 15 tal mensen heeft men mij, toen ik om onderdak vroeg en mezelf als pelgrim voorstelde die te voet en al liftend vanuit Belgie naar LA SALETTE gekomen was, gratis een avondmaal met overnachting aangeboden. Vermoeid ben ik na het invullen van mijn dagboek s'avonds vroeg ingeslapen.

 

Zondag 12 maart : Rustdag en verblijf in LA SALETTE

In de morgen voor de H.Mis wandelde ik wat door de gangen van het klooster-hotel en plots komt daar een 6 jarig meisje naar mij toe en neemt mij bij de hand en wandelt met mij door de gang . Ondertussen vertelt ze dat ze in Zwitserland woont en Aurélie noemt. We komen terug door de gang en we zien haar ouders staan en ze zegt tegen hen : "Voici un saint homme !" Ik glimlach even en begrijp pas achteraf de symboliek van deze ontmoeting ( Maria die mij bij de hand neemt en naar de Vader leidt en voor mij ten beste spreekt...) Na dit voorval gaan we allen naar de Mis. Het was juist het evangelie waarbij Jezus met Petrus en Johannes de heilige berg TABOR beklimmen en ze Mozes en Elia zien en de Vader spreekt over zijn welbeminde Zoon. In die kapel met grote vensters die uitzien op de besneeuwde bergtoppen en met een hemelsblauwe lucht voelde ik mij een beetje op de berg Tabor! Na de H.Mis komt Aurélie terug bij mij, ze vliegt rond mijn hals en ik krijg een dikke zoen. Ik heb dit duidelijk ervaren als het antwoord van Mijn Hemelse moeder op mijn pelgrimstocht naar Haar in La Salette . Ik ben er Haar dan ook zeer dankbaar voor...

Ook in de namiddag heb ik samen met Aurélie en haar ouders voor hun vertrek nog een tientje gebeden in de sneeuw aan de voet van het beeld van O.L.Vrouw van LA SALETTE.

s'Middags heb ik genoten in de wijdse natuur van mijn droge koekjes met zeer fris helder water uit de bron die sedert de verschijning 150 jaar geleden nooit meer opgehouden heeft te vloeien. In de namiddag heb ik nog een ouder koppel ontmoet die ook regelmatig naar LA SALETTE kwam en met enorme belangstelling luisterde naar het verhaal van mijn bekering en de werking van de Voorzienigheid op deze bewogen pelgrimstocht. Voor hen was dat een enorme voldoening en bevestiging van hun geloof daar ze het lastig hadden in hun omgeving en kennissenkring om stand te houden in hun geloof en hun gebed. Ze hebben mij hun adres gegeven in de JURA en ik ben er altijd welkom. Ik heb ook hen altijd welkom geheten bij ons in Brugge.

 

 

Maandag 13 maart : Vertrek LA SALETTE en aanvatten terugreis.

De maandagmorgen heb ik afscheid genomen van deze heilige plaats en ben ik , na de rozenkrans en het vullen van 2 drinkbussen met het verfrissende bronwater, de berg afgedaald wat me met rust en middagpauze inbegrepen 5 uur heeft gekost. Om 14 uur zet ik mij neer op een rotsblok beneden aan de voet van de berg en na een kwartier autostop is iemand die stopt en me meeneemt naar Grenoble. Op juist dezelfde plaats had hij 14 dagen vroeger ook een autostopper meegenomen zei hij : een priester en hem ook in Grenoble afgezet. De man Jean Noiret, had een eigen bedrijfje opgestart om in afgelegen valleien in de Alpen toch via een hoge mast TV signalen op te vangen en door te sturen naar de dorpjes in de valleien. In Grenoble aangekomen zijn we samen op het stadhuis een plan van de stad gaan halen en hebben elk onze weg vervolgd. Ik had uit een boek een adres van een charismatische gemeenschap "CHEMIN NEUF". Ik besloot daar om onderdak te vragen en begaf me dus naar het aangegeven adres. Onderweg langs de straat zie ik plots aan de muur van een gebouw het typisch beeld van O.L.Vrouw van LA SALETTE met het kruis met hamer en tang en aan dit gebouw zijn via een parlofoon 6 deurbellen. Nergens echter krijg ik antwoord. Het leek me een klooster te zijn . Ik was er zeker van dat dit geen toeval was maar voorlopig ging ik dus verder naar het adres van CHEMIN NEUF. Daar aangekomen bleek dat ze verhuisd waren. Op hun nieuw adres aangekomen en na grondig onderzoek van mijn begeleidende brief ging men de verantwoordelijke opzoeken om te zien of ze op mijn vraag om onderdak konden ingaan. De verantwoordelijke bleek de vermoeide pelgrim dan toch niet te kunnen opvangen. Ik wist echter direkt waar naartoe. Terug naar de plaats waar ik het beeld van O.L.Vrouw van La Salette gezien had. Ik terug naar daar en nu was er wel iemand thuis. Het bleek een vestiging te zijn van de paters van LA SALETTE in de stad Grenoble . Na mijn verhaal gedaan te hebben en mijn begeleidende brief overhandigd te hebben vertelde de pater dat men normaal wel aan onthaal deed maar juist deze avond zou er niemand thuis zijn en kon men mij dus niet herbergen. Ze stuurden mij dan maar naar het klooster van de zusters van LA SALETTE enkele straten verder . Daar aangekomen was het antwoord : "On ne recoit pas des hommes". Mannen waren daar niet toegelaten ! Ik kreeg wel een ander adres waar men aan opvang deed passants maar het bleek een vluchthuis voor vrouwen te zijn en ik dus terug naar de paters zoals ze gezegd hadden : als ge niets vindt kom maar terug. De pater zag mij terugkomen en begon langs de telefoon rond te bellen : naar een curé, naar de capucijnen, etc . Nergens een positief antwoord en ten einde raad belt hij een hotel op en steekt mij 150 FF in mijn handen en zegt mij daar naartoe te gaan want hij moet dringend weg. Verbaasd en moe sta ik terug op straat en ga een beetje ontgoocheld weer op stap richting hotel maar ik voel dat een hotel niet voor mij is op deze tocht... Plots zie ik een jongeman met een oorringske en een kleine rugzak en vraag naar een eenvoudige overnachtingsmogelijkheid. Hij spreekt van een jeugdherberg een heel eind verder maar hij wil wel een eindje met mij meegaan in die richting. Ondertussen beginnen we wat te vertellen en hij was zo geïnteresseerd in het verhaal van mijn pelgrimstocht dat hij voorstelt om bij hem te overnachten. Hij was een student ekonomie in Grenoble. Hij deelde een studio met zijn vriend die momenteel afwezig was en zo ben ik op zijn KOT beland. Skilatten en schoenen en boeken en dekens en radio en TV alles lag daar doorreen. Zijn afwaske van enkele dagen stond daar ook nog ! Maar het was een gastvrije en vriendelijke jongeman die mij direkt zijn douchecel aanbood om me te verfrissen. Als dank stop ik hem het geld dat ik zojuist had gekregen toe en we zijn dan samen een Franse Sandwich à l' Américaine gaan eten : Frans brood met hamburger en frieten ertussen. "Eric" was zijn naam en hij wilde nog naar een videoverhuurzaak een film halen om 's avonds te bekijken. Overal en altijd droeg ik mijn zendingskruisje rond de hals en uit respekt ging hij geen film nemen met veel geweld zei hij. Het bleek een liefdesgeschiedenis te zijn ... Op zijn kot terug gekomen kregen we nog bezoek van een vriend van hem. Nadat de vriend vertrokken is staat Eric erop dat ik op de divan slaap. Hijzelf zou tussen een hoop dekens op de grond slapen. Ik weiger eerst maar hij dringt aan en terwijl ik probeer te slapen blijft Eric nog wat TV kijken.

 

 

Dinsdag 14 maart : terugreis GRENOBLE - LYON - BEAUNE - DIJON

De volgende morgen, nadat we een paar eitjes in de pan geklutst hebben, gaan we samen op stap : hij naar zijn school en onderweg wijst hij me de weg naar de autostrade richting LYON.

De eerste rit ging van Grenoble naar LYON met een protestants ingenieur.

Daarna ging de rit van LYON naar BEAUNE met een handelsreiziger die zich humanist noemde en verder van BEAUNE naar DIJON aan 180 km/uur met een Italiaans koppel.

Rond 15 u sta ik op de ring rond DIJON op een zeer afgelegen plaats en niemand die me scheen te willen meenemen.

Om 17 u ben ik nog practisch niet vooruitgekomen en begin ik een beetje de moed te laten zakken daar ik in de direkte omgeving geen bewoonde kern zag, alleen een benzinestation enkele km verder.

Daar aangekomen informeer ik moe naar een bewoond dorpje in de nabijheid . Men zegt mij dat ik geluk heb daar zich op 1 km de grootste "EMMAUS" gemeenschap van Frankrijk bevindt. Die 1 km bleken er uiteindelijk 10 te zijn maar een bejaard echtpaar had blijkbaar medelijden met een vermoeide pelgrim die om 19 uur langs de baan zat uit te blazen en zette mij af ter plaatse. De EMMAUS gemeenschappen, waar men aan opvang doet van alle soorten marginalen zijn gesticht door abbé Pierre, die naar wat ik gehoord heb, onlangs de zijde van Monseigneur Gaillot gekozen heeft in het dispuut met de paus.

Ik werd er echter door de verantwoordelijke voor het onthaal hartelijk opgevangen. Men bood mij direkt koffie aan met frans brood en appelmoes in de grote refter en men zou zorgen voor onderdak gedurende de nacht. Dit was een gemeenschap van wel 140 personen maar ik zag dat het allemaal "tjoolders" (sukkelaars) waren. Toen de hoofdverantwoordelijke even kwam kijken en mijn begeleidingsbrief las kon hij een zekere glimlach niet onderdrukken . Ik begreep dat bij hen het werken en de zorg voor de arme sukkelaar het enig belangrijke was en men keek een beetje neer op die "biddende" pelgrim. Men vond dat blijkbaar niet zo zinvol.

Diezelfde avond ben ik niet daar gebleven maar meegereden met de verantwoordelijke van een kleine EMMAUS gemeenschap bij Chaumont wat toch weer een 100 km hogerop lag dichter bij huis. Het bleek dat bij HEN het geloof geen enkele rol speelde en dat men vooral vanuit humanistisch perspektief aktief bezig was met die marginalen en niet vanuit een christelijk of religieus standpunt .

Om te tonen dat ook een biddend mens geen handenarbeid schuwt, stelde ik voor om de volgende morgen van 8 tot 12 samen met hen, het dagdagelijks werk mee te doen.

Die avond kwamen we aan rond 21 uur te Chaumont waar een kleine communauteit van een 12 tal mensen samen werkt en leeft. Meestal zijn het marginalen die slechts voor een beperkte tijd daar verblijven om dan weer ergens anders naartoe te trekken. In de zomer gaan ze dikwijls naar het zuiden voor de fruitpluk. Ik kreeg een bed toegewezen in één van de kleine barakken die op het terrein stonden . De ene helft van de barak was ingenomen door een zekere Jean-Luc met zijn hond, in de andere helft gescheiden door een gordijn, stond een bed voor mij. Die avond heeft die mens heeft mij verteld hoe ongelukkig hij was : hij verbleef vroeger in de grote gemeenschap in Dijon maar daar ging het er soms hard aan. Het gebeurde dat er af en toe ruzies waren waarbij soms messen werden getrokken. Zijn vrouw was er daar met iemand anders vandoor gegaan en hun dochterke van 3 jaar zat nu voorlopig in een tehuis in Dijon en schreide veel omdat haar moeder en vader en haar hond niet meer bij haar waren.

Binnenkort ging de rechter uitspraak doen over het lot van het kind. Hijzelf was een "tjoolder" en kon niet meer in Dijon blijven vanwege de mentaliteit daar, zei hij. Ik heb die nacht veel gebeden voor die mens en beloofd ook terug in Belgie voor hem en zijn dochterje te bidden.

 

 

 

Woensdag 15 maart : Onverwachts reeds terug thuis !

 

De volgende morgen bij het opstaan had het binnen geregend en zag ik een ganse plas water staan in onze barak. Na het ontbijt kreeg ik werkkledij en de opdracht om her en der op het terrein de oude ijzeren bedden te demonteren. De ijzeren beddebodems moesten op een hoop verzameld worden om later als oud ijzer te verkopen. Sommigen demonteerden oude frigos of wasmachines, anderen gingen met de kamion oude zolders gaan leeghalen en het bruikbaar gerief verkochten ze op zaterdag en zondag in hun verkoopzaaltje.

Na het middageten was het juist betaaldag en kreeg iedereen sigaretten en geld. De verantwoordelijke wilde mij ook iets geven maar ik weigerde natuurlijk. In de namiddag ben ik dan weer te voet vertrokken richting autostrade Reims - Rijsel. Om 17 uur werd ik opgepikt door een fransman in een vrachtwagen met Belgische nummerplaat.

Hij moest tot bijna tegen de Belgische grens en wilde mij afzetten in Rijsel. Aan één stuk zijn we dan 5 uur doorgereden en rond 10 uur in de avond zette de chauffeur mij af aan een kleine stopplaats langs de autostrade waar men kon tanken en een koffie drinken. Er stonden alleen een paar zitbanken maar geen tafeltjes waaraan ge kon zitten. Het zag er niet zo plezant uit om daar de nacht door te brengen en ik haalde mijn wegenkaart boven om te zien of er verderop richting Duinkerke nog beter uitgeruste stopplaatsen waren. Ik was van plan om de volgende dag terug te gaan naar mijn vertrekpunt : De trappistenabdij op de Catsberg . Ik had beloofd om verslag uit brengen van mijn tocht naar La Salette.

Ik ben daar amper enkele minuten mee bezig of er komt een man binnen en gaat naar de koffieautomaat. Hij kijkt mij aan en ik vraag hem, in het Frans natuurlijk, of hij geen beter uitgeruste stopplaatsen kent verderop . Hij beweerde dat er tussen hier en Duinkerke niets beters zou te vinden zijn en vraagt mij of ik soms vlaams spreek. Ja zeg ik, gij misschien ook? Ik ben van Brugge zegt hij! Ik denk amaai dat moet ook lukken en ik zeg hem dat ik ook van Brugge ben. Uit nieuwsgierigheid vraag ik van welke kant van Brugge hij is. Zijn antwoord overweldigde mij want hij was uit mijn eigen straat. Ik zag hier opnieuw het zoveelste teken van de voorzienigheid! Ik mag uiteraard mee met hem en na een telefoontje naar huis om mijn komst aan te kondigen heeft hij mij vlak voor mijn deur afgezet een beetje voor middernacht. O ja ik vergat nog te zeggen dat die terugreis van Rijsel naar Brugge gebeurde met een Luxe-Autocar met mezelf als enige passagier. Ik bedankte O.L.Vrouw voor dit mooie einde van de reis en belde thuis aan waar het een hartelijk weerzien was na een bewogen pelgrimstocht . Er gaat nog steeds geen dag voorbij of ik denk nog terug aan één of andere gebeurtenis op die tocht en bid regelmatig voor allen die ik heb ontmoet en voor wie ik heb beloofd te bidden.

Ik dank allen die gebeden hebben voor het welslagen van deze tocht en ik dank vooral onze Hemelse Moeder om haar zorg voor Haar kinderen die op Haar vertrouwen. Ik heb dit werkelijk mogen ervaren en heb hier daarover willen getuigen om U allen te bemoedigen.

 

"Si tu crois tu verras la puissance de mon coeur !"

"Indien ge gelooft zult ge de kracht van mijn Hart ervaren !"

 

"Dit is de tijd ! Gaat en toont u als Mijn geliefde kinderen

Ik ben met u en in u mits het geloof het licht is dat u in die donkere dagen verlicht"

 

"U bent een belichtende lantaarn

die het licht van Mijn Liefde zult blijven verspreiden.

Denk niet mijn kinderen dat u zonder brandstof zult vallen om dit licht te geven.

Telkens zal Ik u opnieuw oproepen en de brandstof van Mijn Liefde tot u zenden !